عشق تا بر دل بيچاره فروريختني است

دل اگر کوه ! به يکباره فروريختني است

خشت بر خشت براي چه بهم بگذارم ؟

من که مي دانم ، ديواره فروريختني است

آسماني شدن از خاک بريدن مي خواست

بي سبب نيست که فواره فروريختني است

از زليخاي درونت بگريز اي يوسف !

شرم اين پيرهن پاره فروريختني است

هنر آن است که عکس تو بيافتد در ماه

ماه در آب که همواره فروريختني است

فاضل نظري